نیاز بود اینا رو vent کنم، دلم خیلی پره!
شاید بعضی هاتون در جریان مسابقات موتور سواری ZIC که ییبو توش شرکت کرده باشید و بعضی ممکنه نباشید. برای اونایی که در جریان نیستن توضیح میدم، ییبو در کنار دنسر، خواننده، رپر، بازیگر و مدل بودن به ورزش موتور سواری حرفه ای هم علاقه داره. تو قسمت بیوگرافی که بالای وبلاگ هست نوشته ام که چطور میشه که کلا وارد این ورزش میشه اما چیزایی که نگفتم اینه که موتورسواری برای ییبو تبدیل به یکی از بزرگترین علاقه مندی ها و عشق های زندگیش شد! از همون سالی که تصمیم گرفت این ورزش رو انجام بده، با تمام سختی هایی که داشت، بی وقفه تلاش کرد و خودش رو ثابت کرد! پارسال به عنوان عضوی از تیم یاماها در مسابقات شرکت کرد و در اولین مسابقه رسمیش موتورش به نقص فنی برخورد. روغن سوزی موتورش به مشکل برخورد و با اینحال ییبو موتورش رو از کنار پیست هل داد تا به صورت دستی موتور به راه بیفته که کار خیلی خطرناکی بود. اما ییبو نمی‌خواست کوتاه بیاد. امیدشو از دست نداد و موتورش به راه افتاد اما دوباره وسط مسابقه خاموش شد و دیگه روشن نشد. ییبو در حدی ناراحت شد که میشد صدای هق هق گریه شو از کلاه کاسکتش شنید! اما باز هم کوتاه نیومد و در مسابقه بعدیش ARRR که یکی از بزرگترین و مهم ترین مسابقات موتورسواری آسیا هست نفر اول شد. این برد ثابت کرد که موتورسواری برای ییبو فقط یه ورزش نیست. اگر برنامه های دیگه ییبو رو هم دیده باشید میدونید که تقریبا همه از علاقه ییبو به موتور باخبرن و خود ییبو، ورزشکار حرفه ای بودن رو یکی از نقاط قوتش میدونه. امسال مسابقات ARRR بخاطر وضعیت کرونا کنسل شد اما مسابقات ZIC برگزار شدن. این مسابقه از سه بخش تمرین رسمی، ارزشیابی و فینال تشکیل شده که ارزشیابی و فینال در یک روز (همین امروز) برگزار شدن. ییبو بعد از تموم شدن فیلم برداری برنامه Street Dance of China رفت تا برای مسابقه خودشو آماده کنه. وقتی سر تمرین حاضر شد مربی ییبو از نتیجه و رکورد زمانی ییبو خیلی خوشحال شد چون ییبو با وجود نداشتن تمرین قبلی به طرز شدیدی به رکورد پارسالش نزدیک بود. بعد از تمرین ییبو رکورد خودش رو در مسابقه ارزشیابی شکست و نفر اول در تیم A شد. و بعد از اون، رسیدیم به فینال مسابقه که امروز طرفای ساعت 12 بود و من لایو تماشا کردم. ییبو تا دور نهم که میشد آخرای مسابقه به خوبی جایگاه دوم رو در کنار هم تیمی های دیگه اش حفظ کرده بود و حتی میتونست خیلی راحت مقام اول رو بگیره! اما در یکی از پیچ های دور نهم یکی از موتورسواران تیم HFK با سرعت خیلی زیاد سعی کرد ازش در پیچ سبقت بگیره و پیچ رو به جای گرد رفتن، تیز و زوایه ای به سمت موتور ییبو رفت و زمین خورد و با زمین خوردن اون، موتور ییبو هم به زمین افتاد و ییبو بعد از چند بار غلت خوردن روی چمن های کنار پیست افتاد. ( این صحنه لایو، جوری انگشتام یخ کرده بود که خم نمیشدن ) به محض بلند شدن به رقیبش نگاه کرد و معلوم بود که میخواد علت این کارش رو بدونه! افزایش سرعت در پیچ نه تنها خیلی احمقانه و غیر استاندارده بلکه خیلی خطرناک هم هست. اما رقیبش خیلی سریع سوار موتورش شد و به مسابقه ادامه داد، ییبو هم موتورش رو بلند کرد که به مسابقه ادامه بده اما... موتورش استارت نخورد. کاری از دستش بر نمیومد، موتور رو ول کرد و با عصبانیت راه افتاد که برگرده به جایگاه تیمش. اما موقع برگشتن متوجه شد که دو تا از ریسر های دیگه با خوشحالی مشتشون رو بهم زدن و با این کار مانع سرعت گرفتن لی ژنگ که هم تیمی ییبوئه شدن، با این حرکت ییبو عصبانی به سمت پیست برگشت و به سمت اون دو تا ریسر اشاره کرد طوری که انگار داشت میپرسید منظورتون از این کار چیه! خیلی عصبانی بود، خیلی خیلی عصبانی. به محظ برگردوندنش ب جایگاه تیم یاماها کیلیپ پخش شد که ییبو داشت میگفت از عمد بهم زد! نزدیک بود با اعضای تیم HFK دعواش بشه اما هم تیمی هاش جلوش رو گرفتن. میدونی باخت یه چیزه! اما باخت به خاطر اشتباه بقیه ناعدالتیه مخصوصا اگه اون "اشتباه" از عمد باشه. همون موقع کیلیپ پخش شد از لایو ری اکشن اعضای تیم HFK که موقع زمین خوردنش ابراز خوشحالی کردن و حتی به فکر سلامتی هم تیمی خودشون نبودن! خب این چطور ممکنه؟ فقط وقتی ممکنه که اعضا از قبل از این اشتباه به اصطلاح "تصادفی" خبر داشتن و خوشحال شدن که نقشه شون برای پایین کشوندن ییبو از جایگاهش عملی شده. ییبو بعد از اون فقط جمله "برید ناهار بخورید" رو توی موبایلش تایپ میکنه و به کسی میده تا به فن هاش که بیرون منتظرش بودن نشون بده تا فن ها بیشتر از این منتظر نشن. بعد برای رفع نگرانی فن ها در پیج آفیشال خبر میده که سالمه و حالش خوبه و بعد در پیج خودش از فن ها میخواد که به ری اکشن هایی که از تیم رقیبش پخش شده عکس العملی نشون ندن و خودش حلش میکنه. هم تیمی ییبو، یین ژنگ،( شماره 777) اول میشه و نسبت به کسایی که در ویبو تبریک گفتن مینویسه که این تبریک ها برای چیه؟ پاکشون کنید وگرنه خودم پاکشون میکنم. یین ژنگ دوست و مثل یه برادر بزرگتر برای ییبو هست پس مطمئنا از این وضعیت خوشحال نیست. تیم یاماها هم بیکار نمیمونه و اعلام شکایت رسمی میکنه و همون کیلیپ ری اکشن اعضای HFK رو ریپست میکنه و در خواست رسیدگی میکنه. کار به فدراسیون ورزشی کشیده شد و همه منتظر خبر بودن و انتظار داشتن فدراسیون با وجود این مدارک و و شواهد،عادلانه نظر بده که بعد از چند ساعت فدراسیون اعلام کرد این فقط یک اشتباه ورزشی بوده. راستش کسی از اول امیدچندانی به رای فدراسیون نداشت اما...ییبو امروز دوباره چشماش اشکی شد! اتفاقی که امروز براش افتاد دقیقا مثال جمله ایه که میگه مطمئن باش وقتی زمین میخوری کسایی هستن که بهت بخندن. با وجود تمام اتفاقات امروز، خودش و تمام فنهاش حق دارن عصبانی باشن، حق دارن بخوان با عدالت به موضوع رسیدگی بشه اما با اینحال ییبو همه رو به آرامش و حفظ اخلاق ورزشی دعوت کرده. وقتی خوشحالی و لبخندش توی عکسای مسابقات ARRR پارسال که برنده شده و جام طلا رو تو دستاش گرفته میبینم، دلم میخواد کسایی که نذاشتن امسال اون لبخندو ببینم رو دونه دونه پیدا کنم و کاری کنم تقاص پس بدن اما... فقط میخوام خداروشکر کنم که سالمه، که طوریش نشد، وزن هر کدوم از اون موتورها تقریبا 200 کیلوئه و اگه تصادفش طور بدتری رخ میداد و چیزیش میشد من...
وقتی تلاش های ییبو رو برای ادامه دادن چیزایی که دوست داره میبینم، وقتی میبینم که دونه دونه سدهایی که راهش رو بستن رو با تلاش و اشتیاق خرد میکنه و محدودیت های خودش رو هر روز به جلو هل میده، باعث میشه منم به آینده امیدوار بشم و بخوام براش، برای رویاهام و چیزایی که دوست دارم تلاش کنم. این حس امیدوار بودن، چیزیه که خیلی وقت بود حسش نکرده بودم و اینو مدیون ییبو هستم. ییبو همین چند دقیقه پیش به فرودگاه رفت تا به مسیرش ادامه بده. بهترین مثال برای "از شکست هات، پله ای برای نزدیک شدن به موفقیت درست کن" برای من ییبوئه و امروز متوجه شدم که تا حالا کسی اینقدر تاثیر رو روم نداشته. " آیدول " هایی که ما انتخاب میکنیم میتونن روی رفتار، سبک زندگی، تصمیم ها و ... ما تاثیر بذارن و من خوشحالم که با انتخاب ییبو به عنوان کسی که طرفدارشم، بهترین انتخاب رو کردم.
خیلی ها، کسایی که ییبو رو نمیشناسن فکر میکنن ییبو سرده و نمیشه باهاش ارتباط گرفت اما دیروز و امروز، دوستایی که ییبو در برنامه استریت دنس پیدا کرد، ساپورت خودشون رو نشون دادن و حتی بعد از تصادفش هم ازش خواستن که حرفش رو صادقانه بزنه و اونا بهش گوش میدن. پس نه! ییبو اصلا آدم سردی نیست، بنظرم ییبو میتونه عمیق ترین تاثیرات رو روی اطرفیانش بزاره و همون طور که خودش رنگ سبز رو برای القای حس حرکت به جلو انتخاب کرده، خودش رنگ سبزی برای بقیه باشه. به عنوان یه یاماها(نام فندوم ییبو)، هر وقت تو زندگیم خواستم کم بیارم و احساس خستگی کردم، یاد تو میوفتم و به تلاشم ادامه میدم :)
ییبو با وجود مشکل قلبیش از بچگی برای دنسر شدن جنگید!
با وجود اینکه نقش لان وانگجی رو در سریالThe untamed بهش نمیدادن، خودش بلند شد رفت و اون نقش رو بدست آورد و به عنوان یکی از بهترین بازیگران و آیدول های چینی به دنیا معرفی شد.
توی رده بندی کاپتان های SDC رتبه ای که میخواست رو اول برنامه نگرفت اما تا آخر جوری خودش رو ثابت کرد که همه دنسرهای دیگه متوجه استعدادش شدن و وارد تیمش شدن و در آخر ییبو قوی ترین تیم ممکن رو ساخت!
با وجود برنامه های سنگینش و هفته های بدون استراحتش به ورزش مورد علاقه اش ادامه میده و یک قهرمانه و حتی وقتی زمین میخوره بلند میشه و باز هم تلاش میکنه!
احساس میکنم با دیدن این همه تلاشش، لیاقت این رو ندارم که اسم یه یاماها روم باشه اگه تلاش نکنم حداقل تاجایی که میتونم شبیه اش باشم!
وانگ ییبو، درسته مسابقه امسال فقط یک قدم با قهرمانی فاصله داشت، اما سال دیگه با غرور و افتخار به میدون مسابقه برگرد! همه میدونن که برنده واقعی این مسابقه تویی 💚
Onward, run with the wind 💙
- چهارشنبه ۱۶ مهر ۹۹
